លោក អាប្រាហាំ លីនខឹន ប្រហែលជាមនុស្សដែលទទួលរងនូវការនិយាយបង្កាច់ ការបង្ខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងការស្អប់ច្រើនជាងអ្នកដែលធ្លាប់ដឹកនាំប្រព័ន្ធរដ្ឋបាលរបស់ អាមេរិកណាៗទាំងអស់។ លោកត្រូវសារព័ត៌មានក្នុងសម័យនោះ ជេរប្រមាថយ៉ាងចាស់ដៃដោយហៅគាត់ថាជា ស្វាបាប៊ូនដ៏ក្រឡិច ក្រឡុច មេធាវីដ៏អន់ អ្នកកំប្លែងមាយាថថោក ជនផ្តាច់ការ ស្វាឪ និងងារអាក្រក់ៗជាច្រើនទៀត។ កាសែត Illinois State Register បានដាក់ងារលោកថា “ជាអ្នកនយោបាយដែលក្រឡិចក្រឡុចនិងសម្បូរពុតត្បុតបំផុត ដែលបានធ្វើឲ្យការិយាល័យមួយរបស់អាមេរិកខូចកេរ្តិ៍ឈ្មោះ...”។ ការរិះគន់ដ៏អយុត្តិធម៌និងធ្ងន់ធ្ងរនេះ នៅតែបន្តយ៉ាងខ្លាំងក្លាដដែល ទោះបីជាលោក លីនខឹន បានឡើងកាន់តំណែងជាផ្លូវការក៏ដោយ។ ការរិះគន់នេះ មិនមែនចេញមកពីបក្សក្រៅអីនោះទេ ប៉ុន្តែវាចេញមកពីសហជីពរបស់លោកផ្ទាល់ ពីធម្មនុញ្ញ ពីក្រុមមួយចំនួនក្នុងគណបក្សសាធារណរដ្ឋ ហើយជាពិសេសនោះ ចេញមកពីខុទ្ទកាល័យរបស់លោកផ្ទាល់។ ក្នុងនាមជាប្រធានាធិបតីមួយរូប លោក លីនខឹន បានយល់ឃើញថា មិនថាលោកធ្វើអ្វីឡើយ វាតែងតែមានមនុស្សដែលនឹងមិនពេញចិត្តទង្វើនោះ។
ដោយសារតែរឿងទាំងនេះ លោក លីនខឹន បានក្លាយជាបុរសដែលពោរពេញដោយគោលការណ៍។ លោក Thomas Jefferson បានលើកឡើងយ៉ាងឈ្លាសវៃថា “ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រទានបុរសដែលពោរពេញដោយគោលការណ៍មួយរូបនេះដល់ពួកយើង ដូច្នេះបុរសនេះ នឹងជាបុរសដ៏សំខាន់របស់ពួកយើង”៕
No comments:
Post a Comment