កំពតជាខេត្តមាត់សមុទ្រមួយស្ថិតនៅប៉ែកនិរតីនៃប្រទេសកម្ពុជា ខេត្តកំពតមានទីក្រុងឈ្មោះក្រុងកំពត មានផ្ទៃដី ៤.៨៧៣ គីឡូម៉ែត្រការ៉េ ដង់ស៊ីតេប្រជាពលរដ្ឋ១.០៨៤នាក់ ក្នុងមួយគីឡូម៉ែត្រការ៉េ មានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅចំនួន ៥២៨.៤០៥ នាក់ (ជំរឿនឆ្នាំ២០០៨) ។ ខេត្តកំពតមានក្រុងមួយ និងស្រុកប្រាំបីដែលចែកចេញជា ៩៣ សង្កាត់-ឃុំ រួមមាន ៤៨៨ ភូមិ ។ ខេត្តកំពតជាខេត្តទេសចរណ៍មួយដែលមានភាពល្បីល្បាញតាំងពីជំនាន់អាណានិគមបារាំងមកម្ល៉េះ ។ រមណីដ្ឋានទាំងឡាយរបស់ខេត្តមាន ទឹកឈូ, កែបថ្មី, ភ្នំបូកគោ, ភ្នំកំពង់ត្រាច, ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោក, ភ្នំស, ព្រែកអម្ពិល, ប្រាសាទភ្នំខ្យង, ភ្នំដូង, ទំនប់ម្លិច, ទំនប់ប្រទាក់ក្រឡា, អន្លង់ធំ និងតំបន់អភិរក្សសត្វក្រៀលកំពង់ត្រាច ។
ភ្នំបូកគោ រមណីដ្ឋានប្រវត្តិសាស្ត្ររៀបចំឡើងវិញ
ភ្នំបូកគោមានចម្ងាយ ៤២ គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តកំពត ។ បើតាមឯកសារទេសចរណ៍បានឲ្យដឹងថា ក្រុមអ្នកទេសចរណ៍បានទៅដល់ភ្នំបូកគោតាំងពីឆ្នាំ១៩១៧ លុះក្រោយមកជនជាតិបារាំងម្នាក់ឈ្មោះ រូលូស ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទស៊ីសុវត្ថិបានរៀបចំទីនោះ ឲ្យទៅជាតំបន់ទេសចរណ៍ដំបូងនៅថ្ងៃទី១៣ ខែមេសា ឆ្នាំ១៩២២ ។ កាលណោះបូកគោកគ្រាន់តែជាតំបន់សម្រាកលម្លែកាយរបស់អាណានិគមបារាំង និង ការលម្លែផ្លាស់ប្តូរអាកាសធាតុពីតំបន់ឆ្នេរមកតំបន់ភ្នំតែប៉ុណ្ណោះ ។
កំពូលភ្នំបូកគោមានកម្ពស់ ១.០៧៥ ម៉ែត្រ អាកាសធាតុនៅទីនោះមានភាពត្រជាក់បង្គួរ រុក្ខជាតិទាំងឡាយនៅទីនោះស្រស់បំព្រងជានិច្ចនៅគ្រប់រដូវ ព្រមទាំងមានធម្មជាតិល្អៗ ដូចជា ផ្ទាំងថ្មយ៉ាងច្រើនបង្កើតបានជាទេសភាពគួរឲ្យជក់ចិត្តក្រៃលែង ហើយអ្វីដែលពិសេសនៅលើកំពូលភ្នំបូកគោគេអាចមើលឃើញផ្ទៃសមុទ្រខៀវស្រងាត់ជាប់ជើងមេឃ ហើយជាពិសេសភ្ញៀវអាចទស្សនាឃើញក្រុងកំពត ក្រុងកែប និងក្រុងព្រះសីហនុ ។ នៅសម័យសង្គ្រាមរាស្ត្រនិយមមានសង់សំណង់សាធារណៈជាច្រើន ដែលសំណង់ខ្លះមាននៅសល់រហូតសត្វថ្ងៃនេះ ។ នៅចម្ងាយ ៧ គីឡូម៉ែត្រពីកំពូលភ្នំមានកន្លែងងូតទឹកមួយដែលគេនិយមទៅងូតទឹកលម្លែនៅទីនោះ ដែលគេហៅថា តំបន់ទឹកធ្លាក់បីថ្នាក់ ឬតំបន់ពពកវិល ។
សព្វថ្ងៃបូកគោត្រូវបានរាជរដ្ឋាភិបាលប្រគល់ឲ្យក្រុមហ៊ុនសុខាវវិនិយោគជារមណីដ្ឋានទេសចរណ៍បែបអន្តរជាតិ ដែលពេលនេះក្រុមហ៊ុនកំពុងដំណើរការ ហើយរៀងរាល់ថ្ងៃបុណ្យជាតិធំម្តងៗក្រុមហ៊ុនតែងតែបើកឲ្យភ្ញៀវចូលកម្សាន្តជានិច្ច ។
រមណីយដ្ឋានទឹកឈូ:
ទឹកឈូជារមណីដ្ឋានធម្មជាតិមួយដែលមានភាពល្បីល្បាញនៅខេត្តកំពត មានចម្ងាយ ៨ គីឡូម៉ែត្រ ខាងជើងទីរួមខេត្តកំពត មានទីតាំងនៅភូមិស្នំប្រាំពីរ ឃុំមាក់ប្រាង ស្រុកកំពត ។ ទឹកឈូមានប្រភពទឹកហូរធ្លាក់ពីភ្នំដំរី ភ្នំកំចាយ មានទឹកហូរខួបប្រាំងខួបវស្សា តែនៅរដូវវស្សាទឹកល្អក់បន្តិច នៅរដូវប្រាំងទឹកថ្លាយង់ អាចមើលឃើញហ្វូងមច្ឆាហែលប្រដេញគ្នា ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍អ្នកទស្សនាសប្បាយរីករាយក្រៃលែង ។
នៅរមណីដ្ឋានទឹកឈូសម្បូរដើមឈើនៅអមសងខាង មានម្លប់ត្រឈឹងត្រឈៃ និងមានដើមឈើហូបផ្លែយ៉ាងច្រើន ដូចជា ទុរេន មាក់ប្រេង មាក់ប្រាង សាវម៉ាវ ម្នាស់ ៘ សព្វថ្ងៃនេះទឹកឈូពុំសូវមានភ្ញៀវទៅទស្សនាច្រើនដូចមុនឡើយ ដោយសារតែទឹកល្អក់ទាំងរដូវប្រាំង និងរដូវវស្សា ដែលបណ្តាលមកពីការសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គីសនីនៅភាគខាងលើ ប៉ុន្តែក្រោយពីបញ្ចប់ការសាងទំនប់នេះ សង្ឃឹមថា នឹងមានភ្ញៀវច្រើនជាងមុន ។ នៅជិតរមណីដ្ឋានទឹកឈូនោះមានសួនសត្វកន្លែងហែលទឹកយ៉ាងធំមួយរបស់លោក ញឹម វណ្ណដា ដែលអ្នកទេសចរទៅលេងទឹកឈូហើយមិនអាចរំលងទីនេះឡើយ ។
ភ្នំកំពង់ត្រាច:
ភ្នំកំពង់ត្រាច ស្ថិតនៅតាមស្ថិតនៅតាមផ្លូវជាតិលេខ៣៦ ក្នុងឃុំដំណាក់កន្ទួតខាងត្បូង ស្រុកកំពង់ត្រាច ចម្ងាយ ៣៨ គីឡូម៉ែត្រប៉ែកខាងកើតខេត្តកំពត ។ រមណីដ្ឋាននេះគឺជាភ្នំថ្ម ពុំសូវមានរុក្ខជាតិប៉ុន្មានទេ ជារមណីដ្ឋានរូងភ្នំប្រកបដោយល្អាងតូចធំជាច្រើន ។ ក្នុងចំណោមល្អាងទាំងនោះភាគច្រើនត្រូវប្រជាពលរដ្ឋរៀបចំសម្រាប់ធ្វើជាកន្លែងប្រារព្ធធ្វើពិធីបុណ្យទានផ្សេងៗ ឬជាកន្លែងសក្តារបូជាវត្ថុទៅតាមជំនឿនៃទំនៀមទំលាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងខ្មែរ ចិន វៀតណាម ។ នៅទីនោះមានល្អាងមួយមានវិជ្ឈមាត្រ ៣០ ម៉ែត្រ ហើយដីនៅទីនោះមាន ៧ ពណ៌ផ្សេងៗគ្នា ព្រមទាំងមានល្អាងតូចៗបីបួន ។ ល្អាងខ្លះមានកាំជណ្តើរឡើងកម្ពស់ប្រមាណ ៤ ម៉ែត្រ ព្រមទាំងមានថ្មរចនាបែបធម្មជាតិ មើលទៅរាងដូចជារូបសត្វ ឬវត្ថុអ្វីមួយ ។
ចេញពីល្អាងនេះមានរូងមួយទៀតដែលអាចធ្វើដំណើរបានឆ្ពោះទៅល្អាងវាលស្រែ ១០០ និងល្អាងថ្មដុះ ។ នៅតាមល្អាងទាំងនោះបានបន្សល់ទុកនូវស្នាមថ្នាំពណ៌ផ្សេងៗនៅឡើយ ។ កាលពីសម័យមុនទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨៧០ គេបានរៀបចំកន្លែងនោះធ្វើកន្លែងថតភាពយន្តមួយដ៏សំខាន់ ។ នៅជើងភ្នំនេះខាងមុខមានវត្តរបស់ប្រជាជនចិន វៀតណាម ហើយនៅមុខផ្លូវចូលមាត់រូងមានវត្តព្រះពុទ្ធសាសនាខ្មែរមួយ ដែលបច្ចុប្បន្នព្រះសង្ឃ គណៈកម្មការវត្ត បាននាំគ្នារៀបចំរក្សាល្អាងនោះជាប្រចាំ ។
ប្រាសាទភ្នំខ្យង:
ប្រាសាទភ្នំខ្យងមានទីតាំងស្ថិតនៅលើភ្នំខ្យង ក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត ។ ដើម្បីទៅកាន់ប្រាសាទនេះជាបឋមគេត្រូវឡើងដល់ពាក់កណ្តាលចង្កេះភ្នំជាមុនសិន ហើយប្រើជណ្តើរឈើមួយដើម្បីចុះរូងភ្នំដែលមានប្រាសាទនៅទីនោះ ។ មុននឹងមកដល់ទីតាំងនៃប្រាសាទ គេត្រូវឆ្លងកាត់រូងភ្នំទីពីរជាមុនសិន ដែលស្ថិតនៅជម្រៅប្រមាណជាង ៦ ម៉ែត្រ ព្រមទាំងឆ្លងកាត់មាត់ច្រកមួយតូចមានជណ្តើរឥដ្ឋជាថ្នាក់ៗ ។ ប្រាសាទភ្នំខ្យងសាងសង់នៅក្នុងចុងសតវត្សរ៍ទី៦ ដើមសតវត្សរ៍ទី៧ នៃគ្រិស្តរាជ ពោល គឺស្ថិតក្នុងអន្តរកាលមួយរវាងសម័យវប្បធម៌នគរភ្នំ និង ចេនឡា ។ ប្រាសាទនេះធ្វើពីឥដ្ឋ មានរាងជា ៤ ជ្រុងស្មើ (៤ម.គុណ៤ម) ហើយគ្មានផ្តែរតុបតែងមួយគត់របស់ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកទេ ។ ដោយបែរមុខទៅទិសខាងលិច បូជនីយដ្ឋាននេះមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងប្រាសាទអាស្រមមហាឥសីនៅភ្នំដានៃខេត្តតាកែវ និងអាស្រមមហាឥសីនៅហាន់ជ័យនៃខេត្តកំពង់ចាម ។ រូបចម្លាក់តែមួយគត់របស់ប្រាសាទ គឺសិវៈលិង្គធម្មតាមួយដុះចេញពីភ្នំ ។ តាមទស្សនៈរបស់អ្នកស្រុក វត្តមានរបស់លិង្គថ្មធម្មជាតិនេះ ធ្វើឲ្យប្រាសាទនេះកាន់តែមានភាពស័ក្តិសិទ្ធិក្រៃលែង ។
ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោក:
នៅក្នុងខេត្តកំពតមានភ្នំជាច្រើនដែលមានរូង ហើយរូងភ្នំទាំងនោះគឺថ្មកំបោរធំៗដុះពីលើចុះក្រោម និងដុះពីក្រោមឡើងទៅលើ រួមមានសំណង់បូនីយដ្ឋាននៅទីនោះផងដែរ ។ ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងរូងភ្នំទី១ នៃភ្នំឈ្ងោក ដែលស្ថិតនៅក្នុងឃុំត្រពាំងព្រីង ស្រុកកំពត មានចម្ងាយប្រមាណ ១០ គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងកែប ។ ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកកសាងឡើងអំពីឥដ្ឋតាំងពីសតវត្សរ៍ទី៦ ឬទី៧ មកម្ល៉េះ ។ ប្រាសាទបុរាណនេះគឺសង់ព័ន្ធជុំវិញថ្មកំបោរដុះឡើងលើ និងចុះក្រោមមួយគូ ហើយថ្មកំបោរទាំងនោះគឺបង្កើតបានជារូបរាងលិង្គធម្មជាតិដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយ ។ ក្នុងនោះដែរ លិង្គថ្មដ៏ចម្លែកនេះដើមឡើយមានទ្រោទី (យោនី) ទ្រ ប៉ុន្តែត្រូវបាក់បែកជាបីកំណាត់រួចគេយកទៅទុកចោល ។ ថ្មីនេះត្រូវបានឆ្មាំនៅភូមិយកបំណែកយោនីទៅជួសជុសហើយដាក់នៅកន្លែងដើមវិញ ពោលគឺបានបញ្ចូលលិង្គឲ្យដូចសភាពដើមវិញ ។ បើបៀបធៀបប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកទៅនឹងប្រាសាទអាស្រមមហាឥសីអាចឲ្យដឹងថា ប្រាសាទនេះមានឥទ្ធិពលនៃវប្បធម៌អង្គរបុរី ។ ការស្ថាបនាប្រាសាទនេះក្នុងរូងភ្នំ គឺជាការបង្ហាញនូវទស្សនៈសំយោគនៃមនោគមវិជ្ជារវាងជំនឿខ្មែរក្នុងភូមិភាគនេះ និងជំនឿបែបឥណ្ឌានិយម ។ ការពិតការបូជាភ្នំបានកើតឡើងមុនសម័យប្រវត្តិសាស្ត្រមកម្ល៉េះ ។ បើពិនិត្យឲ្យល្អិតល្អន់ទៅបានឃើញថា ប្រាសាទនេះមានតួប្រាង្គតែមួយគត់ ហើយត្រូវបានកសាងលើខឿនមួយផ្អឹបជាប់នឹងជញ្ជាំងភ្នំដោយចែកចេញជាពីរផ្នែក ។ ផ្នែកខាងលើមានដំបូលមួយមានជម្រាលបួនដោយមានកំពូលចំទើតពីយ៉ាងសង្ហា ។ រីឯនៅខាងក្រោមគេសង្កេតឃើញមានក្បាច់ជាបន្ទាត់ផ្តេកឆ្នូតៗ ។ ប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកប្រហែលស្ថិតនៅក្នុងរចនាបថសម្បូរ នាសម័យចេនឡា ដូចជាប្រាសាទនៅសម្បូរព្រៃគុហ៍ផងដែរ ។
ប្រាសាទភ្នំទទុង:
ប្រាសាទភ្នំទទុងមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងល្អាងភ្នំទទុង ឃុំទូកមាសខាងលិច ស្រុកបន្ទាយមាស ខេត្តកំពត ។ អ្នកដំណើរអាចធ្វើដំណើរពីភ្នំពេញទៅខេត្តកែបតាម ស្រុកបន្ទាយមាស រួចបត់ស្តាំដៃតាមផ្លូវរោងចក្រស៊ីម៉ងត៍ខេស៊ីម៉េន ខេត្តកំពត ចម្ងាយប្រហែល ៦ គីឡូម៉ែត្រពីផ្លូវជាតិ ។ លុះមកដល់ភ្នំហើយយើងគ្រាន់តែបន្តដំណើរឡើងទៅកាន់រូងភ្នំតាមជណ្តើរដែលទើបតែសាងសង់ហើយប្រមាណជាង ៣២០ កាំប៉ុណ្ណោះ នោះនឹងអាចមកដល់ប្រាសាទដ៏ពិសិដ្ឋនេះ ។ តាមរយៈសំណង់ និងផ្តែរប្រាសាទ ប្រាសាទភ្នំទទុងទំនងជាសាងសង់នៅក្នុងចុងសតវត្សរ៍ទី៦ ដើមសវត្សរ៍ទី៧ នៃគ្រិស្តសករាជ ដូចប្រាសាទភ្នំខ្យង និងប្រាសាទភ្នំឈ្ងោកផងដែរ ។ លក្ខណៈពិសេសមួយដែលគួរឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍នោះ គឺប្រាសាទនេះកសាងអំពីឥដ្ឋ និង ថ្មបាយក្រៀមនៅក្នុងរូងភ្នំ ។
រមណីដ្ឋានជ្រោះអន្លង់ធំ (ឃុំព្រែកត្នោត):
ជ្រោះអន្លង់ធំ ពេលនេះបានទៅក្លាយជារមណីដ្ឋានធម្មជាតិក្នុងស្រុកមួយថ្មីទៀតសម្រាប់អ្នកទេសចរជាតិ-អន្តរជាតិ ។ ភាពទាក់ទាញបំផុតសម្រាប់ទីនោះ គឺទេសភាពព្រៃព្រឹក្សាលតាវល្លិ៍ ទឹកជ្រោះហូរកាត់លើផ្ទាំងថ្មធំៗ និងសត្វព្រៃចម្រុះគ្នាជាច្រើន ។ រមណីដ្ឋានជ្រោះអន្លង់ធំមានចម្ងាយប្រមាណ ២៧ គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តកំពត ប៉ុន្តែនៅទីនោះមិនមានភ្ញៀវទៅលេងកម្សាន្តនៅឡើយទេ ។
ដើម្បីទៅដល់ទីនោះ គេត្រូវធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងកំពតតាមបណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ៣ (កំពត-វាលរេញ) ដល់ចន្លោះគីឡូម៉ែត្រលេខ១៧៤-១៧៥ នៅខាងស្តាំដៃ មានសាលារៀនមួយដែលមានឈ្មោះថា វិទ្យាល័យ ហ៊ុន សែន ព្រែកត្នោត អ្នកដំណើរត្រូវបត់ចូលខ្លោងទ្វារនេះ នឹងឃើញផ្លូវលំក្រាលក្រួសក្រហមមួយខ្សែដែលអាចធ្វើដំណើរដោយយានយន្តគ្រប់ប្រភេទ ។
ទីនោះកំពុងត្រូវរៀបចំ និងគ្រប់គ្រងដោយសហគមន៍របស់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងតំបន់នេះផ្ទាល់ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំព្រែកត្នោត ដែលមានផ្ទៃដី ២.០០៦ ហិតា ។ ជ្រោះអន្លង់ធំនេះតភ្ជាប់ជាមួយដៃសមុទ្រដែលមានចម្ងាយប្រហែល ២.០០០ ម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះនឹងដល់ផ្ទៃសមុទ្រ ហើយភ្ញៀវអាចជិះទូកកម្សាន្តសប្បាយចេញពីចំណុចនេះទៅដល់លម្ហសមុទ្រ អាចទស្សនាសកម្មភាពអ្នកនេសាទ អាចមើលហ្វូងសត្វផ្សោត ។ នារដូវវស្សាពេលស្ងប់ខ្យល់អាចមើលសុរិយាអស្តង្គតដែលប្រះខ្លួនចូលផ្ទៃទឹក នឹង គន់មើលភ្លើងសត្វអំពិលអំពែកបំភ្លឺចេញពីព្រៃកោងកាងនាពេញរាត្រីផងដែរ ហើយរមណីដ្ឋាននេះក៏ជាកន្លែងមើលត្រីផ្សោតសមុទ្រតែមួយគត់នៅកម្ពុជា ។
តំបន់អភិរក្សក្រៀលប្រផេះអន្លង់ព្រីង:
កាលពីចុងឆ្នាំ២០១១ រាជរដ្ឋាភិបាលបានចេញអនុក្រឹត្យមួយមានបំំណងអភិរក្សការពារសត្វក្រៀលប្រផេះ និងជីវចម្រុះផ្សេងៗទៀតនៅតំបន់អន្លង់ព្រីង ស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាចជាប់បណ្តោយព្រំដែនវៀតណាម សព្វថ្ងៃទីនោះបានក្លាយទៅជាកន្លែងទេសចរណ៍មួយយ៉ាងពេញនិយមសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ ។ បើគេចង់ធ្វើដំណើរទៅទីនោះគេគ្រាន់តែចេញពីទីប្រជុំជនកំពង់ត្រាចទៅព្រំដែនវៀតណាមនោះនឹងបានដល់គោលដៅ ។
រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានចេញអនុក្រឹត្យមួយ ក្នុងបំណងដើម្បីការពារ និងអភិរក្សសត្វក្រៀលពណ៌ប្រផេះ និងជីវចម្រុះផ្សេងទៀតនៅតំបន់អន្លង់ព្រីង ដែលស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកំពង់ត្រាច ខេត្តកំពត ។ យោងតាមអនុក្រឹត្យនោះតំបន់ដីសើមទំហំសរុប ២១៧ ហិតា ស្ថិតនៅក្នុងកំពង់ត្រាច ត្រូវបានដាក់ចូលជាតំបន់អភិរក្ស និងការពារសត្វក្រៀល និងជីវចម្រុះក្នុងខេត្តកំពតរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ។ គោលបំណងសំខាន់នៃអនុក្រឹត្យនោះ គឺអភិរក្ស និងការពារសត្វក្រៀលប្រផេះ និងជីវចម្រុះដទៃទៀតពីការសម្លាប់ ទប់ស្កាត់ការបំផ្លិចបំផ្លាញនៅក្នុងតំបន់ទាំងនោះ ដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យអេកូទេសចរណ៍ និង ទេសចរណ៍កម្ពុជាផងដែរ ។
រមណីយដ្ឋានណាតាយា:
ណាតាយា ជារមណីយដ្ឋានមាត់សមុទ្រដែលគេបានកែច្នៃឲ្យទៅជារមណីយដ្ឋានខ្នាតអន្តរជាតិ ។ សត្វថ្ងៃនេះណាតាយាមានការទទួលគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំងពីភ្ញៀវបរទេស ។ ណាតាយាស្ថិតនៅក្នុងឃុំកោះតូច ស្រុកទឹកឈូ ។
តំបន់អប្បិយជំនឿភ្នំស:
ភ្នំសជាតំបន់ពោរពេញទៅដោយភាពអាថ៌កំបាំងខាងជំនឿអរូបីបែបបសាសនាទីនោះមានដូនជី និងតាបសជាច្រើនទៅធ្វើធម៌សមាធិ ហើយនៅលើកំពូលភ្នំមានអាស្រមដ៏អាថ៌កំបាំងមួយមានដូនជីម្នាក់ដែលប្រជាពលរដ្ឋនៅខេត្តកំពតស្ទើរគ្រប់គ្នានិយាយថា ល្បីល្បាញ ហើយគាត់រស់នៅក្នុងភាពអាថ៌កំបាំងអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ ។ នៅជើងភ្នំភាគខាងត្បូងឆៀងខាងកើតមានវត្តមួយឈ្មោះវត្តភ្នំស ។ ខាងត្បូងវត្តនេះមានសំណង់យ៉ាងច្រើនសង់តាមសាសនាបែបខ្មែរ និង ចិនក៏មាន ។ សព្វថ្ងៃបរិវេណទីអារាមនេះបានក្លាយទៅជាតំបន់ទេសចរណ៍ និងវប្បធម៌ដ៏ពេញនិយមនៅខេត្តកំពត ។ រមណីយដ្ឋានភ្នំសស្ថិតក្នុងឃុំព្រៃឃ្មុំ ស្រុកទឹកឈូ ។
ខេត្តកំពតមានសក្តានុពលទេសចរណ៍យ៉ាងច្រើនរាប់មិនអស់ ធ្វើឲ្យភ្ញៀវទេសចរចាប់អារម្មណ៍ ហើយនៅពេលដែលរមណីយដ្ឋានភ្នំបូកគោសាងរួចរាល់ហើយ ខេត្តកំពត នឹងក្លាយទៅជាដែកឆក់មួយយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់ធ្វើការទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរទ្វេដងថែមទៀត ៕
No comments:
Post a Comment